Boże Ciało, uroczystość  liturgiczna ku czci Najświętszego Sakramentu

Boże Ciało 2014 -więcej zdjęć

                                                            Bóg jest Miłością…

Kto spożywa moje ciało i pije moją krew ma życie wieczne, a jego wskrzeszę w dniu   ostatecznym (J 6,54).

Historia  związana z obchodami Święta  Ciała i Krwi Pańskiej znane też jako ,,Boże Ciało sięga roku 1246. Wtedy to, bp Robert z Thorotte wprowadził ten dzień do kalendarza liturgicznego dla diecezji Liege. Stało się to za sprawą widzeń św. Julianny z Cornillon. Sześć lat później rozszerzono uroczystości Bożego Ciała na Niemcy.

Znana jest historia cudu eucharystycznego do którego doszło w 1263 roku w Bolsenie. Wtedy to hostia w rękach wątpiącego księdza zaczęła krwawić. Jak donoszą źródła historyczne do cudownego przemienienia doszło w VIII wieku w miejscowości Lanciano; Oto, podczas odprawiania mszy świętej po wypowiedzeniu ostatnich słów konsekracji przez księdza, hostia w jego dłoniach zamieniła się w okrągły kawałek ludzkiego ciała, a wino w krew. (więcej na pl.wikipedia.org/cud eucharystyczny).

Papież Urban  IV ustanowił tę uroczystość dla całego kościoła w 1264 roku. Śmierć nie pozwoliła na wprowadzenie w życie bulli papieskiej. Zrobił to dopiero papież Jan XXII w 1317 roku. Od tej pory wierni kościoła katolickiego a także wiele innych wyznań wiary chrześcijańskiej uroczyście obchodzi uroczystości Bożego Ciała na całym świecie.

Raz w roku Najświętszy Sakrament opuszcza sacrum, by rozświetlić blaskiem Boskiej mocy ulice polskich miast i wsi. Wierni dając świadectwo wiary uczestniczą w procesjach. Wielu pamięta czasy kiedy to władze niechętnie patrzyły na, jak to wtedy nazywano demonstracje które mogą się wymknąć spod kontroli, a ludzie spragnieni wolności i wiary tłumnie gromadzili się przy kościołach i z modlitwą na ustach, szli ze sztandarami, śpiewając hymny ku chwale Boga i królowej naszej Matki Boskiej.

Warto spojrzeć na obchody tego święta dziś, co pozostało, a co się zmieniło. Ciało i krew Pańska przecież są takie same czy w związku z tym nasza wiara mogła ulec zmianie? Nie ma już na ulicach panów w dziwnych garniturach którzy bacznie obserwowali zachowanie wiernych podczas odbywających się procesji. Tak jak wtedy na ulicach widać tłumy wiernych. Polska z lotu ptaka w tym dniu wygląda niczym szmat ziemi pokryty białym całunem, to dzieci w strojach pierwszokomunijnych tworzą ten niepowtarzalny widok. Tłumy wiernych  niczym nieprzebrana rzeka wylewają się ze świątyń, by z modlitwą na ustach dawać świadectwo jedynej prawdzie. Obecne są liczne Poczty Sztandarowe i te kościelne i świeckie, układane są dywany z kwiatów, budowane są, jak niegdyś ołtarze przy drogach a okna domów przystrojone niczym bogate witraże najpiękniejszych kościołów, tak to każdy z domów na Śląsku wygląda w tym dniu, jak dom do którego zaprasza się Pana Boga, a więc jest OK. Tak ma być…. Czy aby na pewno jest tak, jak być powinno?…

                                          ,,Proszę księdza, a ksiądz o czymś zapomniał”.

Oto w jednej z parafii ksiądz proboszcz z wielkim zaangażowaniem i poświęceniem zabiera się do przygotowania tegorocznego Święta Bożego Ciała. Zadbał dosłownie o wszystko, sprawdza dokładnie by czegoś nie zapomnieć, są dzieci, sztandary, wszystkie organizacje działające przy parafii zjawiły się w komplecie. Wierni oczekują na rozpoczęcie uroczystości. Ksiądz wychodzi z Najświętszym Sakramentem ukrytym pod baldachimem i nagle mały chłopczyk, ministrant, podchodzi do księdza i zwraca się do niego półgłosem; Proszę księdza, a ksiądz zapomniał włożyć hostię do monstrancji. (fragment homilii Boże Ciało kościół pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej Gierałtowice). Drobny szczegół, czy aby nie najważniejszy? Tak dziś wygląda nasza wiara, tak wygląda całe nasze życie.

Otaczamy się atrakcyjnymi przedmiotami, zabiegamy o popularność i profity. Stajemy się darczyńcami, dobrodziejami na pokaz, bo telewizja, bo prasa, a ja jestem taki dobry. Wstajemy rano, wybiegamy z mieszkania zapominając o tym, że na ścianie wisi krzyżyk i święty obrazek. Nie ma już znaku krzyża przed wyjściem z domu, zapominamy śniadania, bo czas do roboty, a tam znów szef straszyć będzie zwolnieniami. Nie ma już czasu na pocałunek na progu domu jak dawniej, i te słowa ,,z Bogiem, szczyńśliwo szychta”. Oto szczegóły niczym ta mała hostia o których zapominamy na co dzień. Wsiadamy do swoich szybkich samochodów przemykamy obok kościołów, zapominamy nawet o znaku krzyża, tacy jesteśmy dziś, od święta kochamy, od święta wierzymy. Otoczeni wielkim kolorowym światem, zapominamy o drobnych szczegółach które tworzą fundament naszego postępowania. Jesteśmy niczym drapacz chmur zbudowany na piasku. Co zatem pozostało w nas, z tamtych czasów?… potrafimy się jednoczyć w potrzebie, w wielkie święta kościoły pękają w szwach, potrafimy walczyć o słuszną sprawę, bronić interesów słabszych, to nam pozostało…

Brak nam dbałości o szczegóły, znak krzyża przechodząc obok świątyni czy przydrożnej kapliczki. Boże pomogej – dej Panie Boże, zawołanie niegdyś tak samo przestrzegane jak słowo dzień dobry czy Szczęść Boże. Kto z nas pamięta dziś o tych szczegółach które tak bardzo pomagały i budowały nasze Polskie, Śląskie wartości.

To, co robimy teraz, to jazda na najwyższym biegu, pamiętajmy, że w życiu jest wiele zakrętów, nie redukując prędkości, łatwo wypaść z trasy na którą często nie ma już powrotu… Jak widać, tak wielkie święto jak Boże Ciało może stać się powodem do refleksji i przemyśleń, czy to dobry pomysł?…

Tadeusz Puchałka.