Proboszczowie od XVII wieku

Był pierwszym znanym proboszczem gierałtowickiej parafii. Kiedy ją objął, jak długo nią zarządzał, skąd pochodził i co działo się w czasie pełnienia jego posługi kapłańskiej w Gierałtowicach – nie wiemy. Wiadomo tylko, że urzędował tu do 1652 roku.

Również o tym proboszczu nie wiele wiemy.

Proboszczem w Gierałtowicach był od 1655 roku do 1675 roku. Urzedował więc w prafii 20 lat. Sprowadził go ówczesny patron kościoła i właściciel dworu Jan Skal.

Pochodził z Lublińca. Ks. Planca był zarządcą najpierw parafii macierzystej jak i filialnej przez 10 lat a proboszczem przez 29. Miał gruntowne wykształcenie – studiował w Ołomuńcu i Brnie. Był bardzo stanowczy i nie lubił nikomu ustępować, szczególnie gdy słuszność była po Jego stronie. Zmarł w 1714 roku, lecz do dziś nie wiadomo gdzie spoczywa.

Urodził się w Białej w powiecie Prudnik, a studiował w Nysie, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie. Za czasów jego posługi w gierałtowickiej parafii sprowadzono nowe organy. W protokole wizytacyjnym z 1719 roku pisano, że w tym czasie nabożenstwa niedzielne odbywają się naprzemian: raz w kościele w Gierałtowicach a raz w Knurowie. Z powodu choroby dobrowolnie w 1740 roku zrezygnował ze stanowiska Proboszcza i zamieszkał w Dębieńsku Wielki, gdzie po trzech latach zmarł. Jego ciało spoczywa na dębieńskim cmentarzu.

Był rodowitym gliwiczaninem. Mało wiadomo o jego wcześniejszych losach, jak również o jego pobycie w Gierałtowicach. Ks. Suchanek przewlekle chorował dlatego już po kilku latach parafią administrowali księża Pietrzyk, Cansa i Kubica. Ks. Jan Teofil Suchanek zmarł w 1748 roku.

O tym proboszczu wiemy tyle co o pierwszych wspominanych proboszczach. Był to proboszcz przejściowy, lecz nie znamy jego późniejszych losów po opuszczeniu naszej parafii.

Urodził się w Rachowicach w powiecie gliwickim. Za czasów jego pobytu w Gierałtowcach Śląsk przeszedł pod pruskie panowanie. Rozpoczął się masowy proces germanizacji, co przejawiało się zakazem pielgrzymowanie do Częstochowy [1754], zaś w 1763 roku wydano zarządzenie, aby księża – zawłaszcza proboszczowie – w ciągu jednego roku nauczyli się języka niemieckiego, gdyż w przecienym razie stracą swój urząd. Gierałtowicki proboszcz nie przejął się zbytnio nowymi zarządzeniami – prowadzenie ksiąg parafialnych po niemiecku czy udzielanie małżeństw tym, którzy znali niemiecki lub się go uczyli – i choć księgi parafialne prowadził po niemiecku, to w drugim przypadku nie był restrykcyjny w wykonywaniu wspomnianych zaleceń.

Gdy Ks. Gawliczek przyszedł do gierałtowickiej parafii liczyła ona 210 dusz. W 1780 roku przycznił się do wybudowania w Knurowie nowej fary. Za jego czasów nastąpiła reorganizacja gruntów kościelnych. Grunta kościelne leżące bliżej Gierałtowic włączono do parafii gierałtowickiej, zaś gierałtowickie, leżące bliżej Knurowa włączono do parafii knurowskiej. Księgi parafialne wspominają o włamaniu w 1793 roku do kościoła, z którego skradziono monstrancję. Złodzieja i łup odzyskano na ślasku cieszynskim.

Urodził się w roku 1793 w Wodzisławiu. Był pobożnym kapłanem, ale także dobrym rolnikiem, co zaowocowało podniesieniem poziomu rolnictwa w parafii. 27 listopada 1823 roku w kościele parafialnym doszło do świętokradztwa, gdy złodzieje podkopawszy zakrystię ukradli z niej 2 kielichy i pacyfikał. Kradzież ta podniosła zapał fundacyjny proboszcza i parafian. Za jego czasów zostało rozbudowane probostwo, a także wybudowana została dzwonnica przy kościele. Przed swoją śmiercią ks. Moroń w sporządzonym Testamencie przeznaczył 1000 talarów na kształcenie biedych, ale zdolnych dzieci, które chciały zdobyć średnie i wyższe wykształcenie. Następnie dalsze 1000 talarów przeznaczył na budowę murowanego kościoła w Gierałtowicach i 500 talarów na ten sam cel w Knurowie. Został pochowany w grobie przed prezbiterium starego kościoła.

Urodził się w 1825 roku w Naczysłowicach w powiecie Koźle. Za jego czasów rozpoczął się tzw. Kulturkampf czyli walka z kulturą polską i Kościołem. Mimo, iż Kościół z tej walki wyszedł zwycięsko, niemniej jednak ks. Bolik poddał sie jej wpływom i stał się szermierzem niemieckości w gierałtowickiej parafii. Zaprowadził nabożeństwa w języku niemieckim oraz kazał przygotowywać dzieci do Komunii po niemiecku.
Za jego czasów miejscowy kościół w 1875 roku został pokryty nowym gontem. Dzięki pobożności proboszcza w tym czasie wiele parafianek odnajdywało powołanie do życia w zakonie. Pod koniec swojego życia ks. Bolik otrzymał tytuł kanonika. Zmarł w 1902 roku i został pochowany na miejscowym cmentrzu.

Ks. Robota pochodził z polskiej, zamożnej i wpływowej rodziny rolniczej. Urodził się 27 czerwca 1872 roku w Gostomii. Ukończył Uniwersytet Wrocławiski, na którym był współzałożycielem Związku Akademików Górnoślazaków. Był wielkim społecznikiem i mimo swej działalności otrzymał święcenia kapłańskie w 1898 roku. Po czterech latach kapłaństwa został przeniesiony na stanowisko proboszcza do Gierałtowic dzięki protekcji właściciela dworu von Raczka. Ks. Robota został oficjalnie wprowadzony na urząd proboszcza 9 września 1902 roku. Po 2 miesiącach zniósł mimo protestów organisty i patrona kościoła von Raczka, zaprowadzone przez ks. Bolika, nabożeństwa szkolne w języku niemieckim. W roku 1903 założył nowy cmentarz, gdyż stary był juz za mały, oraz przy potoku w miejsce drewnianej postawił nową murowaną kaliczkę. Wprowadził też nowy zwyczaj Bożego Ciała, gdyż chciał, aby ołtarze nie były juz wokół kościoła ale na terenie wsi.
Największą spuścizną, jaką proboszcz po sobie zostawił jest murowany neo-barokowy kościół. Jego budowę rozpoczął w 1932 roku, a konsekracja miała miejsce w 1934 roku.
W 1939 roku ks. Robota sporządził testament, a na głównego spadkobiercę wyznaczył swoją siostrę Marię, którą zobowiązał do podziału jego majątku. Większą część funduszy przeznaczył na biednych studnetów i na ofiary mszalne za swoją duszę. Wyraził także życzenie, aby został pochowany przy kamieniu węgielnym na zewnątrz kościoła.
8 września 1939 roku został aresztowany na skutek doniesienia politycznego do władz niemieckich przez ludzi z oddziałów SA i wywieziony w nieznanym kierunku, jak się później okazało do Nieborowic, gdzie został zamordowany. Podczas ekshumacji okazało się, że miał w kilku miejscach złamaną czaszkę, pękniętą szczękę i połamane kości. Był jedynym proboszczem w Polsce w okresie międzywojennym, który sprawował dokładnie 37 lat swój urząd (9 wrzesień 1902 – 8 wrzesień 1939).

Urodził sie 10 listopada 1904 roku w Brzezinach Śląskich. Studia teologiczne ukończył w Krakowie w czerwcu 1930 roku i tam otrzymał święcenia kapłańskie. W czasie okupacji został mianowany 1 grudnia 1939 roku proboszczem gierałtowickiej parafii. Był bardzo muzykalny, a przez co przyczynił sie do podniesienia poziomu śpiewu kościelnego w Gierałtowicach, ściśle współpracując z organistą Emanuelem Smołką. Ponieważ był proboszczem o wielkich organizacyjnych zdolnościach został przeniesiony do parafii w Chropaczowie.

Były budowniczy kościoła w Świerklanach został w 1947 roku następcą księdza Raka. W czasie wojny był więźniem obozu koncentracyjnego w Dachau, co ujemnie wpłynęło na jego stan zdrowia. Przy współpracy wikarego przebudował nowy cmentarz poprzez wycięcie starych drzew i naprawę zniszczonego ogrodzenia, a przy okazji dokonał powiększenia miejscowego cmentarza. Za czasów księdza Janika Gierałtowice wydały na świat nowych kapłanów: ks. Antoniego Kubica, ks. Emila Głąbica, ks. Pawła Duda i ks. Alojzego Drozd.
Jego największą zasługą dla parafii była akcja zakupu nowch dwonów dla kościoła. Zakupu dokonano wyłącznie ze składek parafian, którzy na ten cel złożyli ok 186 tysięcy złotych. Ich poświęcenia dokonał bp Herbert Bednorz z Katowic w Niedzielę Palmową 1958 roku. Dzwony otrzymały imiona: św. Katarzyna, św. Izydor i św. Barbara.
W 1958 roku ks. Janik przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Mysłowicach.

Urodził się 11 kwietnia 1911 roku w Łagiewnikach Śląskich. W 1931 roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, a 28 czerwca 1936 roku otrzymał z rąk bpa Stanisława Adamskiego święcenia kapłańskie. W listopadzie 1958 roku został proboszczem w Gierałtowicach. Był to kapłan dobrze znający się na muzyce i sztuce kościelnej. Szczególną jego troską było przywrócenie starego kościółka do stanu użyteczności. Przyczyniło się to do odkrycia polichromii, będącej pierwszym malowidłem kościoła. W 1960 roku odnowiono ołtarz główny i prezbiterium, a na sklepieniu powstał fresk przedstawiający aniołów z symbolami sakramentów. Założył chór parafialny. Za czasów ks. Riedla święcenia kapłańskie otrzymali: ks. Bronisław Byrtek i ks. Alfons Drewniok. W lutym 1967 roku ks. Riedel wyjechał do Niemiec.

Pochodził z Cieszyna, gdzie urodził się 12 lipca 1921 roku. Pracował jako wikariusz w Cieszynie, a następnie w Bielsku, skąd został powołany na prefekta Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego do Krakowa, a następnie został wicerektorem tegoż Seminarium. Gdy w 1967 roku ks. Ridel wyjechał z Gierałtowic On został w jego miejsce proboszczem. Jego działalność koncentrowała sie głównie na podniesieniu życia chrześcijańskiego w rodzinach i znajomości liturgii. Ks. Żebrok był bardzo muzykalny i często grywał na organach, a przed niedzielnymi Mszami uczył wiernych śpiewów liturgicznych.
W roku 1969 przypadała 35 rocznica poświęcenia nowego kościoła. W związku z tym ks. Żebrok zorganizaował «Tydzień Rodziny Chrześcijańskiej», który trwał od 1 do 7 grudnia 1969 roku. W uroczystościach uczestniczył bp Herbert Bednorz, którzy odprawił uroczystą Mszę św. i wygłosił kazanie na temat zadań i celów Kościoła we współczesnych czasach.
Za czasów ks. Żebroka w Gierałtowicach miały miejsce 15 czerwca 1969 roku przymicje ks. Witolda Strykowskiego.
Na własną prośbę Ks. Żebrok został 1 września 1970 roku przeniesiony na stanowisko proboszcza do Bielska.

Ks. Zygmunt Podlejski urodził się 27 kwietnia 1933 roku w Mysłowicach. Studia teologiczne ukończył w Wyższym Śląskim Semianrium Duchownym w Krakowie, a święcenia kapłańskie otrzymał 24 lipca 1956 roku w Katowicach.

Urodzony 9 kwietnia 1931 roku w Chorzowie Batorym. Po studiach seminaryjnych przyjął święcenia kapłańskie 13 lutego 1955 roku. Pełnił także funkcję sędziego Sądu Metropolitarnego w Katowicach i egzaminatora diecezjalnego.

Ks. Marian Kasperczyk urodził się 14 października 1946 roku w Mikołowie Tam też ukończył w 1964 roku liceum, po czym rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Śląskim Semiarium Duchownym w Krakowie. Ukończył je w 1972 roku otrzymując 30 marca 1972 roku święcenia kapłańskie. W 1986 roku ks. Marian Kasperczyk został przeniesiony z chorzowskiej parafii do Gierałtowic, gdzie pełnił funkcję wikariusza, a następnie administratora. W 1987 roku ks. Marian otrzymał nominację na proboszcza gierałtowickiej parafii.

Ks. Marek Sówka urodził się 2 grudnia 1962 roku w Bytomiu. Wychował się w Tarnowskich Górach w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła. Tam też w 1981 roku ukończył liceum, po czym rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. Ukończył je w 1988 roku otrzymując 14 maja święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w Michałkowicach, Koniakowie, Kołobrzegu, Urbanowicach, Bańgowie, Wesołej. W 2002 r. został kapelanem szpitalnym w Rybniku – Orzepowicach. W 2009 został proboszczem w Bukowie. W 2012 roku ks. Marek Sówka otrzymał nominację na proboszcza gierałtowickiej parafii.