Św. Barbara jest jedną z świętych, których akta zaginęły. Legenda głosi, że urodziła się w III wieku w Nikomedii (dzisiejsza Turcja). Była córką zagorzałego poganina, bogatego i wpływowego Dioskura. Barbara była piękną i mądrą kobietą. Miała wielu adoratorów ale wszystkich odtrącała. Spotykała się z grupą chrześcijan, którzy ukrywali się przed prześladowaniami cesarza Maksymiana. Ojciec chcąc uchronić Barbarę przed wpływem nowej wiary i natrętnymi adoratorami zamknął ją wieży, dbał jednak o jej edukację, do wierzy przychodzili nauczyciele. Wśród nich lekarz Walentiusz, który zaszczepił w niej wiarę i udzielił jej Chrztu św. Dla Chrystusa postanowiła żyć w czystości. Ojciec zakazał Barbarze praktykowania religii i znęcał się nad nią psychicznie i fizycznie. Dręczona zbiegła do lasu i ukryła się w grocie. Została wydana przez pasterza, pojmana przez służbę ojca i wydana władzom rzymskim. Nie wyrzekła się wiary i za to była okrutnie torturowana: biczowano ją, szarpano żelaznymi szponami, przypalano ogniem, obcięto jej piersi. Wg przekazu poniosła śmierć męczeńską z ręki swojego ojca – została ścięta. Legenda głosi, że jej męczeństwu towarzyszyły cuda, odwiedził ją Chrystus, który zaleczył jej rany a ojca po egzekucji raził piorun, stado owiec pasterza, który wydał Barbarę zamieniło się w szarańczę.

 Św. Barbara jest współpatronką Archidiecezji Katowickiej, patronką dobrej śmierci i trudnej pracy, górników. Jest orędowniczką w czasie burz i pożarów.

źródła:

Tryby.pl – Tryby Katolicki Miesięcznik Studencki – Wojciech Podlewski

pozytywy.com

Święci na każdy dzień – Ks. Wincenty Zaleski

ilustracja: pozytywy.com

opracowała:

Katarzyna Puc