• Transmisje-Nagrania
  • Intencje
  • Ogłoszenia duszpasterskie
  • Pogrzeby
  • Kontakt
  • Parafia
    • Kancelaria
    • Szkaplerz
    • Duszpasterze obecni
    • Dziś
    • Dawniej
      • Historia parafii
      • Proboszczowie od XVII w.
      • Wikarzy od XIX w.
  • Grupy
    • Rodzinny Krąg Biblijny
    • Dzieci Maryi
    • Dzieci Maryi – zaproszenie
    • Różaniec Rodziców
    • Róże Różańcowe
    • Rodzina Karmelitańska
    • Stowarzyszenie bł. E. Bojanowskiego
    • Grupa „Nie wstydzę się Jezusa”
    • Schola „στο Θεό”
    • Uskrzydleni
    • Diakonia modlitewna
  • Warto przeczytać
    • Kącik misyjny
    • O świętych
    • Nasza historia
  • Galeria
    • 2024
    • 2023
    • 2022
    • 2021
    • 2020
    • 2019
    • 2018
      • 100-lecie Niepodległości
      • Nabożeństwo oraz procesja Bożego Ciała 2018 – film
      • Zdjęcia z aukcji i występu z okazji Dnia Matki
      • Majowe przy kaplicy św. Jana Nepomucena
      • „Chrzest 966. Źródło” – Teatr Historii
      • Sakrament bierzmowania – Anno Domini 2018
      • Zmartwychwstanie Pańskie i procesja rezurekcyjna
      • Triduum Paschalne
      • Wspomnienie z „Młodzianków” i Święta Św. Rodziny
      • Orszak Trzech Króli
      • III edycja Koncertu Charytatywnego „Uskrzydleni i przyjaciele”
    • 2017
      • Uskrzydleni
        • Uskrzydleni i przyjaciele – koncert
        • „Uskrzydleni” u Babci Anny
        • „Quiz’owy zawrót głowy”
        • „Ferie na farze” – Ilustrujemy Ewangelię
        • „Ferie na farze” – Razem gramy i śpiewamy
        • „Młodsi – Starszym” – kolejna edycja akcji za nami :-)
      • Bierzmowanie -Gierałtowice 2017
      • Św. Mikołaj 2017
      • Boże Narodzenie – Pasterka 2017
    • 2016
      • Światowe Dni Młodzieży – galeria zdjęć
    • 2015
      • Koledowanie z DuoCoral 2015
    • Boże Ciało – Galeria
      • 2021
      • 2017
      • 2016
      • 2015
      • 2014
      • Boże Ciało w starej fotografii
    • Krzyże i kapliczki
    • Galeria ogólna
  • Rekolekcje
    • Rekolekcje 2018
    • Kazania Pasyjne 2017
    • Rekolekcje 2017
    • Rekolekcje 2016
    • Rekolekcje 2015
  • I Komunia Św.
    • Wczesna Komunia Św.
  • Fabryka cudów
    • O nas
    • Działo sie
    • Wspierają Nas
  • Statystyki
  • Archiwum
  • Polecane
  • Ministranci
    • Chcesz być ministrantem ?
    • Informacje
    • Inauguracja „parafialnego sezonu rowerowego” 2018
    • Galeria zdjeć
  • Bierzmowanie
    • Wspomnienia po rekolekcjach młodzieżowych
    • 8 klasa Szkoły Podstawowej
    • #10402 (bez tytułu)
  • Intencje modlitewne
    • Intencje
    • Intencje papieskie i misyjne
    • Podziękowania
    • Archiwum intencji
  • Zaproszenia
    • Rekolekcje, konferencje, dni skupienia
    • Pielgrzymki i wyjazdy

Wpis

02
KWI
2020

NOTA KOMISJI NAUKI WIARY KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI W ZWIĄZKU Z PANDEMIĄ KORONAWIRUSA

Posted By : Katarzyna Puc
Comments : Off

JEZUS  ŻYJE I CHCE, ABYŚ ŻYŁ

NOTA KOMISJI NAUKI WIARY KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI W ZWIĄZKU Z PANDEMIĄ KORONAWIRUSA

Wyznanie wiary w Boga i Jego Opatrzność nad światem ma wielkie znaczenie dla ludzkiego życia. Przypomina, że dla Boga nie ma nic niemożliwego, że jest On Władcą wszechświata i Panem ludzkiego losu. Bóg nie pozostawia dzieła stworzenia samemu sobie, ale troszczy się o dobro duchowe każdego człowieka. Wiara w Opatrzność Bożą może być jednak wystawiona na próbę w obliczu zła i cierpienia, zwłaszcza o wymiarze tak globalnym, jak pandemia spowodowana przez koronawirusa SARS-CoV-2.1. Oblicza lęku

„Na naszych placach, ulicach i miastach zebrały się gęste ciemności – mówił papież Franciszek w swojej przejmującej homilii na pustym Placu Świętego Piotra – ogarnęły nasze życie, wypełniając wszystko ogłuszającą ciszą i posępną pustką, która paraliżuje wszystko na swej drodze. Czuje się je w powietrzu, dostrzega w gestach, mówią o tym spojrzenia. Przestraszyliśmy się i zagubiliśmy” (27.03.2020 r.).

W czasie pandemii ludzie doświadczają lęku, który przybiera różne kształty. Najczęściej jest to lęk przed śmiercią, będący przyczyną wielu innych ludzkich obaw. Z tego podstawowego lęku wyrastają inne: lęk przed zarażeniem, chorobą, odejściem bliskich osób, bezrobociem, bankructwem, blokadą szans rozwoju, długotrwałą izolacją. Nie można też zapomnieć o dotkliwym lęku przed samotnością, utratą sensu życia, przed zwątpieniem w Bożą Opatrzność i związaną z tym wszystkim obawą o przyszłość świata.

Oprócz rozmaitych przejawów strachu, będącego spontaniczną reakcją ludzi na dostrzegane niebezpieczeństwa, pojawia się także negatywne zjawisko sztucznego wywoływania lęku generowane przez współczesnych proroków pesymizmu, apokaliptycznego końca świata i rzekomej „godziny działania karzącego Boga”. Głównym błędem owych samozwańczych proroków jest nieprawomocne i zarazem sugestywne wypowiadanie się w imieniu Boga, promowanie prostych i naiwnych „recept” na zmianę sytuacji, błędne pojmowanie Opatrzności Bożej jako mechanicznej i natychmiastowej interwencji Bożej na zawołanie człowieka. Rodzi się tu niebezpieczeństwo manipulowania Bogiem, wystawiania Go na próbę, a w konsekwencji niedopuszczalnego rozliczania Boga. Człowiek nie może stać się zuchwałym sędzią oskarżającym Boga. Na tej złudnej drodze nigdy nie znajdzie satysfakcjonującej odpowiedzi na pytanie o sens cierpienia.

2. Kościół jako „sakrament nadziei”

W sytuacji narastającego lęku, którego liczne formy dotyczą realnych i konkretnych zagrożeń, pojawia się również niebezpieczeństwo rozpaczy. Jest ona szczególnie destrukcyjna. Rozpacz – w odróżnieniu od innych form lęku – nie jest spontaniczną reakcją człowieka na jakieś konkretnie rozpoznane zagrożenie, lecz subiektywnym stanem poczucia beznadziejności, całkowicie paraliżującym osobę ludzką. Rozpacz jest wyrazem skrajnego braku wiary w możliwość pokonania niebezpieczeństwa, całkowitego zwątpienia w możliwość pozytywnej zmiany.

W obecnym czasie pandemii, naznaczonym ludzką skłonnością do rozpaczy, Kościół na nowo odkrywa swoją misję, którą jest głoszenie Chrystusa jako źródła nadziei, pociechy i umocnienia. Będąc sakramentem nadziei w świecie dotkniętym cierpieniem i zwątpieniem, Kościół rozpoznaje swoją odpowiedzialność za stan nadziei w ludzkich sercach i za wiarę w przezwyciężenie groźby destrukcyjnej rozpaczy. Wspólnota Kościoła jest wezwana, aby szczególnie w sytuacji zagrożenia okazywać swoje macierzyńskie i miłosierne oblicze, zatroskane o umocnienie nadziei w sercach ludzi zmagających się ze światową pandemią.

Najpełniejszą odpowiedzią na pytanie o sens zła i cierpienia jest Ewangelia, Dobra Nowina o Bogu, który objawił się w Jezusie Chrystusie jako Pan życia i śmierci, Zwycięzca piekła i szatana, Odkupiciel człowieka i wszelkiego stworzenia. On zwyciężył zło i daje nam udział w tym zwycięstwie. „On jest naszą nadzieją, jest najpiękniejszą młodością tego świata. Wszystko, czego dotknie, staje się młode, staje się nowe, napełnia się życiem. […] On żyje i chce, abyś żył” (Franciszek, Christus vivit, nr 1).

Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że dopuszczenie przez dobrego i wszechmocnego Boga zła fizycznego i moralnego jest tajemnicą, na którą światło rzuca Chrystus. Podkreśla też, iż – choć zło nie staje się dobrem – Bóg ze zła może wyprowadzić dobro: „Z największego zła moralnego, jakie kiedykolwiek mogło być popełnione, z odrzucenia i zabicia Syna Bożego, spowodowanego przez grzechy wszystkich ludzi, Bóg, w nadmiarze swej łaski, wyprowadził największe dobro: uwielbienie Chrystusa i nasze Odkupienie” (KKK 312).

3. Bezdroża pseudoreligijnych propozycji

W obliczu realnego niebezpieczeństwa płynącego z faktu pandemii rodzą się ze strony pseudoreligijnych interpretatorów szkodliwe postulaty. Niezgodne z biblijnym obrazem Boga jest ukazywanie Go jako niemiłosiernego sędziego, bezdusznego kontrolera ludzkich działań, mściwego tyrana lub przeciwnie – obojętnego władcy świata, zdystansowanego obserwatora ludzkiego teatru dziejów. Niebezpieczne jest obsesyjne szukanie kozła ofiarnego jednoznacznie odpowiedzialnego za pandemię, a także praktyka potępiania, stygmatyzowania, obwiniania całych grup ludzkich za zło pandemii.

Szkodliwe jest propagowanie fałszywej historiozofii, powoływanie się na prywatne pseudoobjawienia i sny, nonszalancka, wyrwana z kontekstu egzegeza biblijna, ignorowanie, marginalizowanie lub nawet otwarte kwestionowanie współczesnego nauczania Kościoła. Ze słuszną krytyką spotyka się nierozróżnianie porządku natury i łaski, wymiaru duchowego i materialnego, prowadzące do lekceważenia zasad bezpieczeństwa podczas liturgii.

Niedopuszczalne jest magiczne traktowanie sakramentów i sakramentaliów, promowanie wizji Kościoła jako bezpiecznej arki, przeznaczonej wyłącznie dla świętych i sprawiedliwych. Pojawia się niekiedy ukryta pochwała indywidualizmu i egoizmu, wyrażająca się w poszukiwaniu ratunku wyłącznie dla siebie i swoich bliskich, czy współwyznawców, którzy dzięki realizacji proponowanych akcji zostaną zachowani od nieszczęścia.

Dojrzała religijność wyraża się zarówno w odrzuceniu kwietyzmu,  postawy polegającej na braku jakichkolwiek działań w oczekiwaniu na pomoc Bożej łaski, jak i pelagianizmu, polegającego na przekonaniu, że człowiek sam z siebie jest w stanie osiągnąć zbawienie i rozwiązać wszystkie problemy. Należy natomiast dowartościować postawę synergii, czyli współpracy człowieka z Bogiem, połączenia ludzkich działań z otwarciem na dar Bożej łaski, rzetelnej wiedzy z głęboką wiarą, codziennej aktywności z gorącą modlitwą.

4. Czas próby i wyboru Odrzucając pesymistyczne i fatalistyczne rozumienie historii, Kościół ukazuje Chrystusa jako sens dziejów świata, a Boga jako naszą absolutną przyszłość. Na początku nowego tysiąclecia św. Jan Paweł II wyraził życzenie, aby Kościół stawał się domem i szkołą komunii. „Duchowość komunii – pisał w Novo millennio ineunte to przede wszystkim spojrzenie utkwione w tajemnicy Trójcy Świętej, która zamieszkuje w nas i której blask należy dostrzegać także w obliczach sióstr i braci żyjących wokół nas. Duchowość komunii to także zdolność odczuwania więzi z bratem w wierze dzięki głębokiej jedności mistycznego Ciała, a zatem postrzegania go jako «kogoś bliskiego», co pozwala dzielić jego radości i cierpienia, odgadywać jego pragnienia i zaspokajać jego potrzeby, ofiarować mu prawdziwą i głęboką przyjaźń” (nr 43).

Pandemia ogarniająca wszystkie kraje świata odsłania naszą kruchość egzystencjalną i złudne poczucie samowystarczalności. Jednocześnie mobilizuje do odkrycia braterstwa i przynależności do jednej rodziny ludzkiej. Możemy ją odczytać jako globalny „znak czasu” będący wezwaniem do jedności, współpracy, solidarności i odpowiedzialności ludzi wierzących i niewierzących, chrześcijan i wyznawców innych religii. Szczególna wdzięczność należy się pracownikom służby zdrowia: lekarzom, pielęgniarkom, diagnostom, wolontariuszom za ich ofiarną, wręcz bohaterską służbę dla ratowania życia i zdrowia ludzkiego.

Konieczne dla walki z epidemią ograniczenia swobody przemieszczania się i gromadzenia są szczególnie bolesne dla wiernych, pozbawionych bezpośredniego dostępu do Eucharystii i sakramentów Kościoła. Możemy jednak łączyć się duchowo z Chrystusem Eucharystycznym za pośrednictwem transmisji telewizyjnych, radiowych oraz internetowych. Możemy ten trudny czas wykorzystać do odnowienia praktyki modlitwy domowej i rodzinnej, do konkretnych uczynków miłosierdzia, zwłaszcza wobec osób starszych i samotnych, szczególnie zagrożonych epidemią. Codzienna modlitwa różańcowa może stać się dla nas szkołą głębokiej wiary połączonej z ofiarną służbą bliźniemu na wzór Maryi, Wspomożycielki Wiernych.

Warto postrzegać okres trwania pandemii jako czas próby i wyboru, zgodnie ze słowami papieża Franciszka: „Nie jest to czas Bożego sądu, ale naszego osądzenia: czas wyboru tego, co się liczy, a co przemija, oddzielenia tego, co konieczne od tego, co nim nie jest. Jest to czas przestawienia kursu życia ku Tobie, Panie, i ku innym” (27.03.2020 r.).

Abp Stanisław Budzik
Arcybiskup Metropolita Lubelski
Przewodniczący Komisji Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski

Lublin, 31 marca 2020 r.

 

opublikowano za episkopat.pl

SCROLL_TEXT

Podziel się

    Archiwa

    Kategorie

    • Aktualności
    • Archiwum
    • Bez kategorii
    • Działo sie
    • Dzieci Maryi
    • Intencje
    • Kącik misyjny
    • Nasza historia
    • O świętych
    • Ogłoszenia
    • Pogrzeby
    • Statystyki
    • TP

    Najnowsze wpisy

    • Porządek nabożeństw 15 – 22.06.2025 r.
    • Ogłoszenia duszpasterskie 15 – 22.06.2025 r.
    • DROGOWSKAZ Rz 5, 5
    • Pogrzeb śp. Heleny JĘDRYSIK zd. Kandora
    • Pogrzeb śp. Ryszarda KUCHTA

    Kontakt

    1. Imię *
      * Proszę przedstaw się
    2. Email *
      * Proszę podać prawidłowy adres email
    3. Wiadomość *
      * Proszę wpisać treść wiadomości